عکس هایی از خطرناک ترین محیط هایی علمی

مکان های خطرناک علمی

زمانی که کلمه‌ی دانشمند به گوشمان می‌خورد، ناخودآگاه یاد اخبار ساعت 20 شبکه چهار می‌افتیم که افرادی را با روپوش‌های سفید بلندبالا در لابراتوارهای تحقیقاتی نشان می‌دهد که فارغ از هیاهوی این دنیای کج‌مدار در کنکاش برای یافتن پرسش‌های علمی خود هستند. اما هرگز نمی‌توانید تصور کنید که این دانشمندان بیچاره ممکن است دست به چه کارهایی بزنند. در این مقاله می‌کوشیم شما را با پنج مورد از خطرناک‌ترین محیط‌های علمی آشنا کنیم که در آن دانشمندان جان پاک خود را در کف دست گرفته و برای ساختن آینده‌ای بهتر برای فرزندانمان به دنبال درک بیشتری از جهان پیرامونی هستند. 

ایستگاه وستوک

این ایستگاه علمی که در منطقه‌ی سرد قطب جنوب واقع شده یکی از پایگاه‌های علمی روسیه در خارج از خاک آن کشور است که از سال 1957 برای انجام تحقیقات گوناگون بنا نهاده شده است. این منطقه را می‌توان یکی از سردترین نقاط زمین دانست که دارای رکورد کمترین دمای ممکن منفی 89.2 درجه سلسیوس (منفی 128.6 درجه فارنهایت) است. محققانی که در این ایستگاه کار می‌کنند، یخ‌ها را کاویده و لوله‌های ویژه‌ای از آنها را برای انجام تحقیقات خود تهیه می‌کنند. این لوله‌های یخی حاوی داده‌های ارزنده‌ای از آب و هوای زمین در طول سالیان متمادی است. اگر به این مکان سفری کنید درمی‌یابید که سردترین زمستان‌های عمر شما در مقایسه با این منطقه روز بهاری عاشقانه‌ای بیش نیست! ایستگاه وستوک در فصل تابستان پذیرای 25 دانشمندان و مهندس است در حالی که در فصل زمستان تنها 13 محقق دل و جگر ماندن در این مکان را دارند!

کوه کیلائوآ، جزیره هاوایی

زمانی که صحبت از جزایر هاوایی می‌شود، بسیاری از ما یاد خوشگذرانی در ساحل و عشق و حال می‌افتیم، در حالی که این جزیره دارای بزرگ‌ترین کوه‌های آتشفشانی فعال جهان است که یکی از آنها کوه کیلائوآ است. در بالای این کوه می‌توانید به گدازه‌های روان و بسیار داغی بربخورید که گرمایی در حدود 1200 درجه سانتیگراد (2192 درجه فارنهایت) دارند و جهنمی واقعی را در بهشت بی‌نظیری چون هاوایی ساخته‌اند. هاوایی،مکانی است که یکی از مهمترین نقاط برای آتشفشان‌شناسان و محققان سراسر جهان است. این دانشمندان به ناچار باید رودروی گدازه‌های سوزان شده و از نزدیک بر روی آنها تحقیقات علمی خود را صورت دهند. آنها همچنین به کندوکاو پیرامون آتشفشان، مواد موجود در گدازه‌ها می‌پردازند تا نهایتاً درک بهتری از سازوکار این موجودات زنده و کشنده‌ی درون زمین (!) به دست آورند. از مهمترین نتایج حاصل از این تحقیقات می‌توان به پیش‌بینی بهتر از آینده‌ی زمین و حال و روز مردمان آن اشاره کرد. اگر به این موضوعات علاقه‌مند شده‌اید، حتماً سری به ویدئوی ضمیمه بزنید.

گودال ماریانا

در اقیانوس آرام و در نزدیکی جزایر ماریانا، گودالی در کف اقیانوس قرار دارد که 2550 کیلومتر (1585 مایل) طول دارد، اما این درازای بی‌انتها، تنها خصوصیت بارز این گودال زیرآبی نیست. گودال ماریانا را می‌توان عمیق‌ترین نقطه بر روی کره زمین دانست که در بیشترین حد دارای عمقی بالغ بر 11 کیلومتر (6.8 مایل) از سطح آب است. این عمق زیاد، گودال ماریانا را به یکی از نقاط بسیار مهم برای اقیانوس‌شناسان، محققان دریایی و حتی غواص‌های بی‌باکی چون جیمز کامرون بدل کرده است. جیمز این گودال را بسیار دوست دارد، به طوری که وی در سال 2012 میلادی موفق شد رکورد عمیق‌ترین شیرجه زیرآبی را در این مکان جابجا کند. از این گذشته گودال ماریانا را می‌توان بستر بسیار مناسبی برای آزمایش شناورهای زیرآبی دست ساخت بشر دانست. جالب است بدانید میزان فشار در پایین‌ترین نقطه‌ی این گودال در حدود هزار برابر سطح آب‌های آزاد است. برای کاوش‌ هرچه بیشتر و بهتر این گودال، دانشمندان نیاز به زیردریایی‌های مستحکم‌تری دارند.

فضای لایتناهی

از عمیق‌ترین و پرفشارترین نقطه زمین به جایی سفر می‌کنیم که مطلقاً هیچ فشاری در کار نیست! فضا، یکی از خطرناک‌ترین نقاط برای کار کردن و کاوش‌های تحقیقاتی است، چرا که نه تنها خبری از اکسیژن و فشار هوا نیست، بلکه سفر به آن و ماندن در چنین محیطی نیز مخاطرات برگشت ناپذیر خاص خود را دارد. چه بسیار دانشمندانی که در سفرهای فضایی طعمه‌ی یک اشتباه کوچک محاسباتی یا فنی شدند و هرگز حتی خاکسترشان به زمین بازنگشت. با این وجود دانشمندان بسیاری با این سبک کار و زندگی آشنا شده‌، آن را دوست دارند و در پایگاه فضایی بین‌المللی (ISS) مشغول آزمایش بر روی جنبه‌های گوناگون حیات زمینی و فرازمینی هستند. آنها با پذیرش تمامی این مخاطرات در حال بررسی تاثیر عدم وجود جاذبه بر گیاهان، جانوران، خودشان و دیگر اشیاء هستند.

آزمایشگاه بیوایمنی سطح 4

سطح چهارم از آزمایشگاه‌های بیوایمنی (biosafety) در حال بررسی و تحقیق پیرامون خطرناک‌ترین زیست‌توده‌ها و بیماری‌های کشنده تاریخ است. بر خلاف سایر آزمایشگاه‌ها، اغلب بیماری‌هایی که در این مکان مورد آزمایش قرار می‌گیرند، هیچ دارو و درمانی ندارند! به همین خاطر است که دانشمندان لباس‌های ویژه‌ای را به تن کرده و از منابع مجزای هوا تنفس می‌کنند تا شاید حداقل استانداردهای محافظتی را در برابر خطرناک‌ترین باکتری‌های دنیا داشته باشند. با این وجود هیچ تضمینی برای سلامتی وجود ندارد و تنها یک سر سوزن تماس به قیمت جان فرد تمام خواهد شد! برای نمونه در سال 2004 میلادی یکی از محققان روسی‌تبار این مرکز پس از آنکه به طور تصادفی با سوزنی آغشته به ویروس ابولا (Ebola) تماس پیدا کرد، جان عزیز خود را از دست داد. اگر مایل به کسب اطلاعات بیشتر درباره بیماری ابولا هستید به این لینک سری بزنید.

حال، در پایان این مطلب به نظر می‌رسد که معنی درونی یا به قول زبان‌شناس‌ها (Connotation) کلمه‌ی دانشمند در ذهن شما تغییر کرده است، کلمه‌ای که باید از این پس با احترام بیشتری به آن فکر کنید و به یاد افرادی بیفتید که سخاوتمندانه از جان شیرین خود می‌گذرند تا علم حتی یک گام هم که شده به جلو پیش رود! / زومیت