عمرا این حیواناتو دیده باشین !

در اینجا یک لیست جدیدی از ۲۰ حیوان عجیبی که ممکن است تا کنون ندیده باشید و اصلا نمی دانستید که وجود دارند برای شما جمع آوری کرده ایم. ببینید!

ورپای غول پیکر

 

برای دیدن بقیه تصاویر ادامه مطلب را ببینید

قابلیت های جی میل

اکانت گوگل یا همان جی میل، گام صفرم برای ورود به این دنیای هیجان انگیز و اسرار آمیز است. از لحاظ مفهوم و البته کاربری، این اکانت چیزی شبیه به جمله ای است که می گویند افلاطون بر سر در آکادمی اش نوشته بود: “هر کس هندسه نمی داند وارد نشود”.

با این تفاوت که اینجا هندسه، همان جی میل است و رمز ورود به تمامی خدماتی که بعدا برایتان معرفی می کنیم، همان آی دی شماست که با Gmail.com به اتمام می رسد. پس بد نیست همین ابتدای کار و برای دستگرمی، با برخی از ویژگی های کمتر دیده و شنیده شده جی میل بیشتر آشنا شوید…

قابلیت اول: سازماندهی جلسات و قرارها در جی میل

این ویژگی بیشتر به درد کسانی می خورد که برنامه ریزی کارهای روزمره شان را با سیستم تقویم گوگل انجام می دهند اما برای دیگران هم قابلیت بی کاربردی نیست. وقتی ایمیلی برای شخصی می فرستید و قراری با او می گذارید، می توانید در خود جی میل زمان و مکان این ملاقات را با کلیک روی Add Event Info سازماندهی کنید، به این ترتیب قرار به صورت خودکار وارد تقویم گوگل شما می شود. شخص دریافت کننده میل هم می تواند به سادگی قرار را وارد تقویم خود کند.

قابلیت دوم: دسته بندی اتوماتیک ایمیل ها

اگر می خواهید ایمیل هایی که از افراد، سایت ها یا گروه هایی خاص به شما می رسد لابلای باقی نامه های Inbox تان گم و گور نشود، می توانید پوشه ای ویژه برایشان درست کنید. برای اینکار در ساب منوهای آیکون چرخ مانند بالای صفحه، روی Settings کلیک و در صفحه باز شده روی تب Filters کلیک کنید.

Create a new Filter را در قسمت پایین انتخاب کنید و در قسمت From، آدرس ایمیل فرستنده را بنویسید. روی Create Filter with this search کلیک و پیغام نمایش داده شده را OK کنید. Apply the label را تیک بزنید و با انتخاب New Label یک لیبل جدید بسازید که در واقع پوشه ای است که ایمیل های دریافتی از این آدرس وارد آن می شود. می توانید اسمش را همان اسم نشریه یا آدم مورد نظرتان بگذارید. بعد روی Create Filter کلیک کنید. از الان در منوی سمت چپ جی میل، آن لیبل را می بینید.

قابلیت سوم: انتقال ایمیل سرویس های دیگر به جی میل

اگر در عهد دقیانوس در سرویس هایی مثل یاهو، هات میل یا … ایمیلی باز کرده اید و هنوز خیلی ها به همان آدرس شما ایمیل می دهند، نیازی نیست که هر روز چند ایمیل متفاوت را چک کنید. جی میل همه آنها را یکجا به شما نشان می دهد.کافی است به منوی Setting و سربرگ Accounts بروید. روی Mail account you own Add a POP3 کلیک کنید و آدرس ایمیل و پسورد سرویس دیگرتان را در کادر مربوطه وارد کنید. با زدن Continue، یک صفحه جدید باز می شود که آنجا هم چند تنظیم کوچک را انجام می دهید و این سرویس برای شما فعال می شود. برای غیرفعال کردن این امکان هم می توانید به همین بخش برگردید و گزینه Stop را انتخاب کنید.

قابلیت چهارم: بازبینی فایل های ضمیمه در Google Docs

فرض کنید میلی برای شما فرستاده شده که حاوی یک فایل Word یا Excel است اما شما برنامه Word یا Excel را به هر علت در سیستمتان ندارید. در چنین شرایطی، نگرانی به دل خودراه ندهید و بی خیال نشوید.

بلکه به راحتی و با کلیک ساده روی Open as a Google Docs & Spreadsheets در پایین فایل های پیوست شده، می توانید فایل ها را با استفاده از سرویس آنلاین گوگل ببینید و حتی آنها را ویرایش کنید! می توانید فایل Word را با فرمت HTML بخوانید یا فایل پاورپوینت را به صورت یک اسلایدشوی فلش تماشا کنید. کلا با گوگل میل کارها دشوار نیست!

قابلیت پنجم: برچسب گذاری ایمیل ها

ایمیل های یک موضوع یا آدم خاص را می توانید بابرچسب های رنگی و تگ مشخص کنید. با این کار را به راحتی این ایمیل ها را لابلای انبوه ایمیل هایتان پیدا می کنید. برای ساختن برچسب یا Label، می توانید به Settings و سربرگ Labels بروید.آنجا یک برچسب بسازد و اسم مورد نظرتان را در آن وارد کنید. حتی می توانید برای هر کدام از لیبل ها رنگ تعیین کنید. برای دسته بندی ایمیل ها می توانید در نوار ابزار بالای ایمیل، روی Labels کلیک و برچسب مورد نظرتان را مشخص کنید تا ایمیلتان صاف به پوشه مربوطه برود.

قابلیت ششم: افزودن آدرس های دیگر در مبدأ جی میل

تصور کنید شما ایمیل اکانت های دیگری هم دارید که متعلق به دانشگاه محل تحصیل یا شرکت محل کارتان است که مسئولان شرکت و دانشگاه، فقط با همان میل با شما در ارتباط هستند. در عین حال نمی خواهید برای فرستادن میل به صورت مرتب، وارد دیگر حساب های میل خودتان بشوید.

جی میل چنین کاری را برای شما ممکن می کند. برای این کار باید در گوشه شمال شرقی (!) صفحه میل، روی Setting کلیک کرده و Accounts را باز کنید. حالا نام و آدرس میل دیگرتان را بنویسید. روی Next Step کلیک کنید. جی میل برای اینکه تشخیص دهد این آدرس ایمیل جدید، واقعا متعلق به شماست یک میل تاییدی می فرستد. شما باید آن میل را باز و روی لینکش کلیک کنید تا این مرحله هم انجام شود.به این ترتیب می توانید وقتی در جی میل هستید ایمیل هایی با آدرس میل های دیگرتان هم بفرستید. در این حالت شخص دریافت کننده چنین پیغامی را به عنوان آدرس فرستنده می بیند:

From [customadddress] @ [domain].com on behalf of [yourusername] @gmail.com

قابلیت هفتم: ایجاد ایمیل های نامحدود با یک حساب

با لحاظ کردن چند ترفند ساده می توانید با استفاده از یک اکانت جی میل، آدرس ایمیل های متعددی داشته باشید. نکته اول این است که نقطه در آدرس جی میل تاثیری ندارد و توسط خود گوگل نادیده گرفته می شود. یعنی [e-mail] با [e-mail] فرقی نمی کند.

علامت مثبت هم در آدرس های جی میل بی تاثیر است؛ یعنی اگر آدرس ایمیل شما [e-mail] باشد و شما به آخر ایمیل خود، یک علامت مثبت و یک کلمه اضافه کنید و مثلا بشود [e-mail]، تمام ایمیل های ارسال شده به همان آدرس قدیمی شما فرستاده می شود. با این ترفند می توانید چند اکانت مختلف برای خودتان بسازد. البته اگر آدرس ایمیل مشابهی در دیتابیس جی میل موجود نباشد.

بوزون چیست؟

بوزون چیست؟
بوزون یک ذره زیر-اتمی است. ذرات اتمی پرتون ها، نوترون ها و الکترون ها هستند. در حالی که در دنیای یونان اتم به معنی غیر قابل تقسیم بود، دانشمندان مدرن دریافتند که ذرات اتمی هم قابل بخش به ذرات زیر-اتمی هستند. که این ذرات زیر-اتمی شامل کوارک ها، لپتون ها و بوزون ها می شوند.

بوزونِ هیگز چیست؟
 

هیگز آخرین بخش گمشده مدل استاندارد ( Standard Model )‌ است. تئوری که بلوک های اصلی سازنده جهان را تشریح می کند. ۱۱ ذره دیگری که توسط این مدل پیش بینی شده اند، تا کنون کشف شده بودند و حالا پیدا شدن هیگز می تواند مدل استاندارد را تایید نماید. با اثبات وجود این ذره، ما مجبور به باز اندیشی در خصوص نحوه شکل گیری جهان خواهیم بود.

دانشمندان عقیده دارند در یک میلیاردم ثانیه پس از بیگ بنگ، جهان هستی یک سوپ فوق العاده غول پیکر از ذراتی بوده که با سرعت نور با یکدیگر مسابقه گذاشته بودند و هیچ جرمی نداشته اند. در این میان برهم کنش آنها با میدان هیگز باعث شده که جرم پیدا کنند و سرانجام جهان شکل بگیرد.

میدان هیگز، یک میدان انرژی تئوری و نادیدنی است که تمام کیهان را در برگرفته است. برخی ذرات (همچون فوتون ها که اجزاء نور هستند) توسط این میدان تحت تاثیر قرار نگرفته اند و در نتیجه جرمی ندارند. بقیه ذرات اما به خوش شانسی فوتون ها نبودند و همانند قاشقی که در آش گیر می کند، در این میدان انرژی به دام افتادند. تمامی ذرات با فواصل کم و زیاد در اطراف این میدان هستند و در حال بده بستان و اثرات متقابل با آن هستند و بوزون های هیگز را که به صورت خوشه ای به تعداد کاملا متفاوت در اطراف هر ذره هستند، به خود جذب می کنند.

جهان را همانند یک میهمانی تصور کنید. میهمانان عادی که یکدیگر را نمی شناسند با سرعت و بدون هیچ توجهی از کنار یکدیگر رد می شوند. اما میهمانان مشهور و اشخاص مهم، گروه هایی از مردم (بوزن های هیگز) را به دور خود جذب می کنند و در نتیجه سرعت حرکت آنها در اتاق کند خواهد شد.

سرعت حرکت ذرات در میدان هیگز هم بسیار شبیه به این داستان است. برخی ذرات معین، گروه بزرگتری از بوزون های هیگز را جذب می کنند و جرم بیشتری هم پیدا خواهند کرد.

ذره هیگز که تا کنون فقط یک موضوع تئوری بوده است، برای اولین بار در سال ۱۹۶۴ توسط شش فیزیکدان وارد فرضیات علمی شد، که یکی از آنها Briton Peter Higgs بود. اما جستجو برای یافتن این ذره فرضی از اوایل دهه 1980 شروع شد. این آزمایشات ابتدا در Fermilab و با استفاده از برخورد دهنده Tevatron در نزدیکی شیکاگو انجام می شدند و امروزه در CERN با دستگاهی شبیه به آن (ولی بسیار بزرگتر) دنبال می شوند. اما تمرکز عمده بر این ذره، از سال ۲۰۱۰ و با آغاز کار LHC، شکل گرفت.

مدل استاندارد چیست؟
 

مدل استاندارد در علم فیزیک جایگاهی همانند نظریه تکامل در علم زیست شناسی دارد. این تئوری بهترین توضیح و تفسیری است که فیزیکدانان درباره چگونگی کنار هم قرار گرفتن بلوک های سازنده جهان توانسته اند ارائه کنند. این تئوری شرح می دهد که چگونه ۱۲ ذره بنیادی توسط چهار نیروی اصلی کنترل می شوند.

نکته: البته بسیاری از منابع فیزیک تعداد این ذرات بنیادی در مدل استاندارد را به شکل دقیق تر و جزئی تر، به این صورت تقسیم بندی می کنند: ۱۲ لپتون، ۳۶ کوارک (و آنتی کوارک)، ۱۲ ذره واسطه و ذره هیگز. یعنی جمعا ۶۱ ذره.

اما جهان هستی جای بسیار بزرگی است و مدل استاندارد تنها می تواند بخش کوچکی از آن را توضیح دهد. دانشمندان همیشه میان آنچه که ما می توانیم ببینیم و آنچه که باید در واقعیت وجود داشته باشد، یک فاصله و شکاف فرض می کنند. این شکاف باید با چیزی پر شود که ما به درستی آن را نمی شناسیم، که محققان این چیز را ماده تاریک یا Dark Matter می نامند. کهکشان ها نیز با سرعتی بیشتر از نیروهایی که ما می شناسیم و تصور می کنیم بر آنها وارد می شود، در حال دور شدن از یکدیگر هستند. این شکاف دانش نیز با انرژی تاریک یا dark energy پر می شود. اعتقاد بر این است که این جفت تقریبا ناشناخته بیش از ۹۶ درصد جرم و انرژی کیهان را در بر می گیرند.

تایید مدل استاندارد، یا شاید اصلاح آن، می تواند یک گام به جلو برای رسیدن به هدف نهایی فیزیک ( نظریه همه چیز یا theory of everything ) است که ماده تاریک، انرژی تاریک و نیروی جاذبه را در بر می گیرد، چیزی که مدل استاندارد از پس توضیح آن بر نمی آید. این داستان همچنین می تواند نور دانش را حتی بر ایده های مبهم تری همچون امکان وجود جهان های موازی بتاباند.

James Gillies سخنگوی سرن گفته بود همان گونه که نظریات اینشتین در برگیرنده کارهای ایزاک نیوتون بودند و بر پایه آنها بنا شده بودند، چیزی که هزاران فیزیکدان در سرن مشغول انجام آن هستند، همین کار را با نظریات اینشتین خواهد کرد‫.

ذره کوب (برخورد دهنده) بزرگ یا LHC چیست؟
 

به گمانم جواب این سوال را خوانندگان نارنجی از خیلی وقت قبل می دانند و آگاهی خوبی نسبت به آن دارند. برخورد دهنده بزرگ سرن یا Large Hadron Collider در واقع بزرگترین و قدرتمند ترین دستگاه جداکننده ذرات در جهان است. LHC از یک لوله حلقوی ۲۷ کیلومتری در عمق ۱۰۰ متری زمین میان فرانسه و سوئیس تشکیل شده است. ساخت این مجموعه عظیم بیش از ۱۰ میلیارد دلار هزینه در بر داشته است.

دو باریکه از پروتون ها در جهت مخالف یکدیگر درون این لوله عظیم به حرکت در می آیند و سپس با یکدیگر برخورد می کنند تا میلیون ها ذره در هر ثانیه ایجاد شود. و این واکنش، شرایطی شبیه ثانیه اول بیگ بنگ را شبیه سازی خواهد کرد، همان زمانی که به اعتقاد فیزیکدان ها میدان هیگز روشن شده است.

هم اکنون حجم بسیار عظیمی از داده ها طی آزمایشات سرن در کامپیوترهای این مرکز جمع آوری شده است. اطلاعاتی از تریلیون ها برخورد انجام شده که هر کدام نور کوچکی بودند برای افشای ذره بنیادین جهان هستی: بوزون هیگز. البته این فرآیند شکار ذره خدا، کاری کند و بسیار زمان بر بوده است.

آستانه اثبات این ذره کجاست؟
دانشمندان برای دستیابی به این اکتشاف، برای خود هدفی از میزان قطعیت و اطمینان گذاشته بودند که به آن 5sigma می گویند. یعنی اینکه تنها با احتمال یک در ۹ تریلیون، نتیجه گیری آنها از دیتاهای جمع آوری شده از ذره کوب (برخورد دهنده) می تواند یک اتفاق و اشتباه آماری باشد.

از زمان شروع به کار سرن در سال ۲۰۱۰ دو تیم کاملا مجزا با نام های ATLAS و CMS به طور هم زمان کار بر روی هیگز را شروع کرده بودند. و اکنون دانشمندان سرن برای اطمینان از نتیجه گیری شان، دو گروه مستقل از اطلاعات کامل را در اختیار دارند و این، دقت کار را از آستانه آماری مورد نظر هم بالاتر برده است.

چرا پیدا کردن بوزون هیگز اینقدر اهمیت دارد؟
 

در حالی که کشف بوزون هیگز هم نمی تواند همه آنچه را که درباره چگونگی کارکرد جهان هستی نیاز داریم، به ما بگوید؛ اما می تواند یک حفره عظیم در مدل استاندارد را که بیش از ۵۰ سال خالی مانده بود، پر کند. مارتین آرچر فیزیکدان کالج سلطنتی لندن می گوید:

بوزون هیگز در واقع آخرین تکه گمشده از درک فعلی ما از بنیادی ترین ذات و جوهره جهان هستی است. و اکنون به لطف LHC ما قادر هستیم که مربع کنار این گزینه را تیک بزنیم: این شیوه ای است که جهان کار می کند، یا حداقل ما فکر می کنیم این گونه کار می کند.

در واقع این شروع یا پایان چیزی نیست، بلکه فقط درباره اینکه ما به صورت عملی درباره جهان و چگونگی اش چه بگوییم، می تواند به یاری ما بیاید و چیزهای زیادی برای گفتن داشته باشد.
گوردون کن، مدیر فیزیک نظری -مرکز میشیگان اضافه می کند که یافتن شواهدی درباره بوزون هیگز می تواند «یک موفقیت بسیار شگفت انگیز برای دانش و برای انسان در چهار قرن اخیر باشد.»

چرا به بوزون هیگز‪، ذره خدا می گویند؟
 

نام مستعار جالب ذره خدا (God Particle) برای این ذره گریزان، توسط دانشمند برنده جایزه نوبل، لئون لدرمن برای عنوان کتابش انتخاب شد. البته وی به مزاح می گوید ابتدا می خواسته نام آن را ذره نفرین شده (Goddamn Particle) بگذارد، زیرا هیچ کس نمی توانسته آن را پیدا کند!

وی دلیل انتخاب آن را اهمیت بسیار فراوان آن می داند، زیرا طبق نظریات علمی، این ذره همه جا را در بر گرفته و تمام فضا و کیهان را پوشانده است.

دانشمندان چگونه به دنبال بوزون هیگز می گشتند؟
در هجده ماه گذشته دانشمندان جستجو برای ذره هیگز را با به هم کوبیدن پروتون ها با انرژی بسیار بالا در ذره کوب (برخورد دهنده) ۱۰ میلیارد دلاری که در مرکز سرن ژنو قرار دارد، ادامه داده اند. درون LHC که ۱۰۰ متر زیر زمین بوده و یک تونل ۲۷ کیلومتری است و قویترین برخورد دهنده ای است که تا کنون ساخته شده، تصادم پروتون های پر انرژی، مجموعه ای از ذرات کوچکتر را پدید می آورد که دانشمندان تمام آنها را بررسی می کنند و به دنبال یک نشانه می گردند که وجود بوزون هیگز را نشان دهد.

آرچر می گوید: «شما تنها امیدوارید که یک جایی در این تصادم ها چیزی را ببینید... شاید به نوعی یک اتفاق آماری.» در واقع بوزون های هیگز بسیار فرّارند، لحظه ای به وجود می آیند و بلافاصله به سرعت نابود می شوند. به گفته آرچر، دانشمندان در سرن تنها می توانند بازمانده های فراپاشی بوزون هیگز را مشاهده کنند.

تا کی زنده ای؟

هنوز هم بعد از این همه سال، چهره‌ی ویلان را از یاد نمی‌برم. در واقع، در طول سی سال گذشته، همیشـه روز اول مـاه کـه حقوق بازنشستگی را دریافت می‌کنم، به یاد ویلان می‌افتم ...
ویلان پتی اف، کارمند دبیرخانه‌ی اداره بود. از مال دنیا، جز حقوق اندک کارمندی هیچ عایدی دیگری نداشت. ویلان، اول ماه که حقوق می‌گرفت و جیبش پر می‌شد، شروع می‌کرد به حرف زدن ... 
روز اول ماه و هنگامی‌که که از بانک به اداره برمی‌گشت، به‌راحتی می‌شد برآمدگی جیب سمت چپش را تشخیص داد که تمام حقوقش را در آن چپانده بود. 

ویلان از روزی که حقوق می‌گرفت تا روز پانزدهم ماه که پولش ته می‌کشید، نیمی از ماه سیگار برگ می‌کشید، نیمـی از مـاه مست بود و سرخوش... 
من یازده سال با ویلان هم‌کار بودم. بعدها شنیدم، او سی سال آزگار به همین نحو گذران روزگار کرده است. روز آخر کـه من از اداره منتقل می‌شدم، ویلان روی سکوی جلوی دبیرخانه نشسته بود و سیگار برگ می‌کشید. به سراغش رفتم تا از او خداحافظی کنم. 
کنارش نشستم و بعد از کلی حرف مفت زدن، عاقبت پرسیدم که چرا سعی نمی کند زندگی‌اش را سر و سامان بدهد تا از این وضع نجات پیدا کند؟ 

هیچ وقت یادم نمی‌رود. همین که سوال را پرسیدم، به سمت من برگشت و با چهره‌ای متعجب، آن هم تعجبی طبیعی و اصیل پرسید: کدام وضع؟ 
بهت زده شدم. همین‌طور که به او زل زده بودم، بدون این‌که حرکتی کنم، ادامه دادم: 
همین زندگی نصف اشرافی، نصف گدایی!!! ویلان با شنیدن این جمله، همان‌طور که زل زده بود به من، ادامه داد: تا حالا سیگار برگ اصل کشیدی؟ گفتم: نه ! گفت: تا حالا تاکسی دربست گرفتی؟ گفتم: نه ! گفت: تا حالا به یک کنسرت عالی رفتی؟ گفتم: نه ! گفت: تا حالا غذای فرانسوی خوردی؟

گفتم نه

گفت: تا حالا همه پولتو برای عشقت هدیه خریدی تا سورپرایزش کنی؟
گفتم: نه !

گفت: اصلا عاشق بودی؟

گفتم: نه
گفت: تا حالا یه هفته مسکو موندی خوش بگذرونی؟ 
گفتم: نه ! 
گفت: خاک بر سرت، تا حالا زندگی کردی؟ 
با درماندگی گفتم: آره، ...... نه، ..... نمی دونم !!! 

ویلان همین‌طور نگاهم می‌کرد. نگاهی تحقیرآمیز و سنگین .... 

حالا که خوب نگاهش می‌کردم، مردی جذاب بود و سالم. به خودم که آمدم، ویلان جلویم ایستاده بود و تاکسی رسیده بود. ویلان سیگار برگی تعارفم کرد و بعد جمله‌ای را گفت. جمله‌ای را گفت که مسیر زندگی‌ام را به کلی عوض کرد. 

ویلان پرسید: می‌دونی تا کی زنده‌ای؟
جواب دادم: نه ! 
ویلان گفت: پس سعی کن دست کم نصف ماه رو زندگی کنی

هر 60 ثانیه ای رو که با عصبانیت، ناراحتی و یا دیوانگی بگذرانی، از دست دادن یک دقیقه از خوشبختی است که دیگر به تو باز نمیگردد

زندگی کوتاه است، قواعد را بشکن، سریع فراموش کن، به آرامی ببوس، واقعاً عاشق باش، بدون محدودیت بخند، و هیچ چیزی که باعث خنده ات میگردد را رد نکن