آیا سوخت های زیستی آلاینده تر از سوخت های فسیلی هستند؟

مدتی است که در جهان سوخت های زیستی به عنوان یکی از جایگزین های سوخت های فسیلی مطرح شده اند. منتها براساس تحقیقی که در اتحادیه اروپا انجام شده برنامه های تشویقی اتحادیه اروپا در زمینه سوخت های زیستی، کشاورزان را به سمتی می راند که 69 هزار کیلومتر مربع از زمین های جنگلی و دارای گیاهان خودرو را به باغات و مزارع تبدیل کنند. همچنین این برنامه ها به محروم کردن فقرا از غذا و تسریع در تغییرات آب و هوایی خواهد انجامید.

براساس نتایج این تحقیق سوخت های زیستی اضافی ای که اروپا ظرف دهه آینده مورد استفاده قرار خواهد داد، بین 81 تا 167 درصد بیش از سوخت های فسیلی دی اکسید کربن تولید می کند.

نه گروه محیط زیستی بعد از تجزیه و تحلیل داده های منابع رسمی درباره اهداف اتحادیه اروپا به این جمع بندی رسیده است. براساس داده های این منابع اروپا درصدد است تا سال 2020 ده درصد سوخت حمل و نقل خود را از سوخت های زیستی تأمین کند.

البته در مقابل گروه انرژی کمیسیون اروپایی که این هدف گذاری را انجام داده می گوید حجم زمین مورد نیاز برای تأمین سوخت های زیستی از زمین های رها شده در اروپا و آسیا تأمین می شود و به همین دلیل اثرات سوء به حداقل می رسد. این گروه می گوید که کمبود غلات از چندین راه می توان جبران کرد که شامل بهبود بازده کشاورزی و کشت زمین های رها شده است. همچنین به گفته این گروه اتحادیه اروپا قبلاً زمین کافی به تولید محصولات کشاورزی مورد استفاده قرار داده و دیگر به پوشش های زراعی بر روی زمین نیاز ندارد.

این در حالی است که 23 دولت از 27 دولت عضو اتحادیه اروپا با انتشار استراتژی ملی شان در زمینه انرژی های تجدیدپذیر فاش کرده اند که تا سال 2020، 9.5 درصد سوخت حمل و نقلشان سوخت زیستی خواهد بود که 90 درصدش از محصولات غذایی به دست می آید.

درواقع دعوایی که در این زمینه به وجود آمده برسر نحوه استفاده از زمین است. منتقدان می گویند این طرح به این معنی است که شما یک مزرعه غله را بردارید و محصولات مربوط به سوخت زیستی را جایگزین محصول این مزرعه غله کنید. در نتیجه ممکن است تعدادی انسان در هرجای دنیا گرسنه بمانند مگر این که به میزان غله از دست رفته در جای دیگری کشت شود.

این کسری غله را از هرجایی می توان تأمین کرد. منتها اغلب اقتصاد است که دیکته می کند این محصولات از کجا تأمین شوند. در نتیجه کشاورزان در مناطق استوایی ترغیب می شوند تا جنگل های حاصلخیز را به زمین کشاورزی تبدیل کنند.

سوزاندن جنگل ها برای تأمین زمین کشاورزی خروجی هایی به جو می فرستد که به گرم شدن آب و هوای زمین می انجامد. این اثرات سوء به حدی است که ممکن است صرف نظر کردن از همه مزایای سوخت های زیستی را به دنبال داشته باشد.

براساس تحقیق انجام شده اثرات غیرمستقیم استراتژی سوخت های زیستی اتحادیه اروپا  تولید 27 تا 56 میلیون تن گاز گلخانه ای اضافی در سال است که معادل تردد 26 میلیون خودروی اضافی درجاده های اتحادیه اروپا است.