میشل فارادی ، ماری کوری

میشل فارادی در 22 سپتامبر 1791 در "نیوئنیگتون" نزدیک شهر لندن متولد شد. میشل فرزند نعلبند فقیری بود.

در 13 سالگی فارادی را برای شاگردی نزد صحافی گذاشتند. صحافی کاری فنی نیست. اما این حسن را دارد که شاگردان کنجکاو را وادار می کند گاهگاهی کتاب های موجود در صحافی را ورق بزنند و چیزی بیاموزند. میشل غالباً از مطالعه کتاب هایی که می بایست جلد می کرد غرق حیرت می شد. به این ترتیب مطالعه کردن روش زندگی او را تغییر داد.

روزی یکی از تألیفات شیمیدانی سوییسی به نام "مارسه" را مطالعه کرد. بلافاصله متوجه شد که باید وارد خط سیر علوم شود و با وجود وضع مالی بسیار بدی که داشت چندین کتاب خرید و شروع به خواندن آنها کرد.

این شاگرد صحافی به در خواست و التماس از این و آن نپرداخت. بلکه در جلسات درس مربوط به علوم شرکت کرد و مقالاتی نوشت و پس از مدتی با در خواست خودش وارد آزمایشگاه "دیوی" شد و به تحقیق در رشته شیمی پرداخت.

او از سال 1820 شروع به انتشار آثارش کرد. در سال 1823 برای اولین بار موفق شد گاز سولفور آمونیاک، گاز کلریدریک و گاز سولفوریک و کلر را مایع کند.

در حوالی سال 1825 فارادی بر حسب اتفاق توانست بنزن benzene را کشف کند که امروزه مصارف مختلفی دارد و مصرف آن به عنوان سوخت ماشین های سواری از جمله کاربردهای آن است.

از دیگر آزمایش های مهم او آزمایش "برقکافت" است . برقکافت آزمایشی است که در آن جریان برق را از میان یک ترکیب شیمیایی فلزدار عبور می دهند. فارادی متوجه شد که در این آزمایش یک واکنش شیمیایی رخ می دهد. بعد ها فیزیکدان ها برای توجیه این مشاهده فارادی، برای الکتریسته ذره ای بنیادی پیشنهاد کردند و این ذره را الکترون نامیدند.

سادگی قلب، عشق شدید به حقیقت، علاقه به موفقیت و تحسین صادقانه او برای اکتشافی که دیگران انجام می دادند، از خصوصیات اخلاقی فارادی بود که باعث می شد دیگران بیشتر به او نزدیک شوند.

در زمان فارادی دانشمندان درباره این که آیا می توان از مغناطیس الکتریسیته تولید کرد یا نه به شدت کار می کردند.

فارادی هم هفت سال تمام در آزمایشگاهی مجهز در این باره تحقیق کرد و سعی کرد از شکست هایش درس بگیرد. سرانجام هم پس از تلاش های فراوان کشف "الکتریسیته القایی" را اعلام کرد. اما در همان زمان محققی آمریکایی به نام "هنری" j-henry که در آزمایشگاه حقیری در آلبانی کار می کرد هم همین نتیجه را به دست آورد.

علم نیز به پاس خدمات هر دوی این دانشمندان، نام دو واحد الکتریکی را هنری و فاراد گذاشته است. فارادی در سال 1867 دار فانی را وداع گفت.

منابع:

کتاب تاریخ علم - کتاب شیمی 2 دبیرستان

ماری کوری

ماری کوری (1934-1867) فیزیکدان و شیمیدان متولد کشور لهستان، یکی از مشهورترین دانشمندان زمان خودش بود. او همراه با شوهرش پیر کوری، در سال 1903 جایزه نوبل گرفت و جایزه نوبل دیگری را هم به تنهایی در سال 1911 دریافت کرد.

ماری اسکلودووسکا Marie Sklodowska در هفتم نوامبر سال 1967 در ورشو پایتخت لهستان متولد شد. ماری دختر یک معلم بود. در سال 1981 او برای مطالعه فیزیک و ریاضیات در دانشگاه سوربن به پاریس رفت. اینجا جایی بود که با پیر کوری پرفسور مدرسه فیزیک (در فرانسه مدرسه جایگاه بهتری نسبت به دانشگاه دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه اینجا را کلیک کنید) آشنا شد. آنها در سال 1895 با هم ازدواج کردند.

ماری کوری و پیر کوری به اتفاق هم عناصر پلوتونیوم و رادیوم را کشف کردند

کوری ها با هم در زمینه رادیواکتیویته بر پایه کار "رونتگن" فیزیکدان آلمانی و "بکوارل" Becquerel فیزیکدان فرانسوی کار کردند. در جولای 1898 کوری ها کشف یک عنصر شیمیایی جدید یعنی پلوتونیوم را اعلام کردند. در پایان همان سال آنها کشف دیگری را نیز اعلام کردند. کشف جدید رادیوم بود. کوری ها به طور مشترک با با بکوارل جایزه نوبل فیزیک را در سال 1903 گرفتند. زندگی پیر کوری مدت کوتاهی بعد یعنی در سال 1906 به دنبال تصادف با یک درشکه به پایان رسید.

سپس ماری یک پست آموزشی را در سوربن قبول کرد. به این ترتیب او اولین زنی بود که در دانشگاه سوربن درس داد. او به کاری که با شوهرش شروع کرده بود وفادار ماند و در سال 1911 دومین جایزه نوبل را این بار در رشته شیمی دریافت کرد. تحقیقات ماری کوری در پیشرفت به کارگیری اشعه ایکس در جراحی بسیار مؤثر بود.

در طول جنگ جهانی اول کوری به تجهیز آمبولانس ها با تجهیزات اشعه ایکس کمک کرد. او خودش آمبولانس ها را به خط مقدم نبرد می برد. صلیب سرخ جهانی او را رییس سرویس رادیولوژی کرد و ماری رشته های آموزشی در زمینه تکنیک های جدید را برای کارکنان بیمارستانی و دکترها برقرار کرد. با وجود موفقیت در زمینه های مختلف، ماری مجبور بود به رویارویی با مخالفت هایی که از جانب دانشمندان مرد فرانسه با او به عنوان زن صورت می گرفت ادامه دهد. ماری کوری هرگز از کارش به سود مالی قابل توجهی دست نیافت.

در اواخر دهه 1929 وضع جسمانی او رو به خرابی رفت. ماری کوری در چهارم جولای سال 1934 در نتیجه این که برای تحقیقاتش در معرض تشعشعات با انرژی زیاد قرار گرفته و به سرطان خون مبتلا شده بود، درگذشت. بزرگ ترین دختر کوری ها یعنی "ایرنه" هم دانشمند و برنده جایزه نوبل شیمی شد.

منبع: http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/curie_marie.shtml